നടക്കാന് പഠിക്കുന്ന കാലം
അതെനിക്കും നിനക്കുമുണ്ട്,
പിന്നെ അവര്ക്കും..
എങ്കിലും അതില് വീഴ്ചയുടെ
തോതുകുറിക്കുമ്പോള്,
നമ്മള് പാതയുടെ
രണ്ടു തലക്കല്.
നമുക്കിടയില് ഒരു സമമിട്ടു
വേര്തിരിക്കാന്,
ഒരു സൂത്രവാക്യം മാത്രം-
വിധി..
ദുര്ബലമായൊരു പൂജ്യത്തിന്റെ
കൃത്യത പോലുമില്ലാത്ത വിധി.
വരച്ചുവച്ചാല് പൂജ്യം പോലിരിക്കുന്ന ഭൂമി,
അതിങ്ങനെ കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും...
വിധിയെന്ന സൂത്രവാക്യം
കൊണ്ട് വേര്തിരിച്ചു
ഞാനും നീയും അവരും
അതിലിങ്ങനെ കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും...
നമുക്കിടയിലൊരു ചിഹ്നം വേണ്ടേ..
വലുതാണെന്നല്ലെങ്കിലും പേരിനൊരു
സമമെങ്കിലും.
അതെനിക്കും നിനക്കുമുണ്ട്,
പിന്നെ അവര്ക്കും..
എങ്കിലും അതില് വീഴ്ചയുടെ
തോതുകുറിക്കുമ്പോള്,
നമ്മള് പാതയുടെ
രണ്ടു തലക്കല്.
നമുക്കിടയില് ഒരു സമമിട്ടു
വേര്തിരിക്കാന്,
ഒരു സൂത്രവാക്യം മാത്രം-
വിധി..
ദുര്ബലമായൊരു പൂജ്യത്തിന്റെ
കൃത്യത പോലുമില്ലാത്ത വിധി.
വരച്ചുവച്ചാല് പൂജ്യം പോലിരിക്കുന്ന ഭൂമി,
അതിങ്ങനെ കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും...
വിധിയെന്ന സൂത്രവാക്യം
കൊണ്ട് വേര്തിരിച്ചു
ഞാനും നീയും അവരും
അതിലിങ്ങനെ കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും...
നമുക്കിടയിലൊരു ചിഹ്നം വേണ്ടേ..
വലുതാണെന്നല്ലെങ്കിലും പേരിനൊരു
സമമെങ്കിലും.
5 comments:
നമുക്കിടയില് ഒരു സമമിട്ടു
വേര്തിരിക്കാന്,
ഒരു സൂത്രവാക്യം മാത്രം-
വിധി..
നല്ല വരികള് ..നല്ല കവിത ..
വരച്ചുവച്ചാല് പൂജ്യം പോലിരിക്കുന്ന ഭൂമി,
അതിങ്ങനെ കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും...
"നമുക്കിടയിലൊരു ചിഹ്നം വേണ്ടേ..
വലുതാണെന്നല്ലെങ്കിലും പേരിനൊരു
സമമെങ്കിലും"
വേണ്ടെന്നേ... അങ്ങ് ജീവിച്ചോ!! ;)
ആശംസകള്...
നന്ദി..
നമുക്കിടയിലൊരു ചിഹ്നം വേണ്ടേ വേണ്ട.
:)
Post a Comment